Τι είναι η Μυθαστρία; Eίναι το σύμπαν που "δημιουργώ" εδώ και 30 χρόνια. Είναι ένα σύμπαν επιστημονικής φαντασίας αλλά με αρκετά μυθικά στοιχεία, ή έστω μυθοπλασιακή "ευαισθησία" και λογική.
Αποτελείται από χιλιάδες χαρακτήρες, χιλιάδες κόσμους, πολλές ιδέες που αγγίζουν τα όρια πέρα του φυσικού - αν και όπως είπα είναι φανταστικό σύμπαν - για το οποίο έχω γράψει με τα χρόνια πολλές εκατοντάδες συνόψεις για ιστορίες.

Όμως τα τελευταία χρόνια μόνο, έγραψα κάποιες ολοκληρωμένες ιστορίες και ένα βιβλίο, ο δεύτερος τόμος του οποίου είναι στα "σκαριά". Μαζί με τις ιστορίες υπάρχουν και χιλιάδες σχέδια, χάρτες, ιστορίες των χαρακτήρων κλπ.

Σκοπός του ιστολογίου είναι να παρουσιάσω τόσο τις ιστορίες που έχω γράψει στο σύμπαν της Μυθαστρίας, σχετικά άρθρα, ίσως μια "εγκυκλοπαίδια" κάποια στιγμή, αλλά και άλλες ιστορίες εκτός Μυθαστρίας.

Για το τι ακριβώς είναι η Μυθαστρία παραθέτω ένα απόσπασμα από τον πρώτο τόμο του βιβλίου Τζον Κάδμος: Αθάνατος που σύντομα ελπίζω να εκδώσω (όταν τελειώσει και ο δεύτερος τόμος και αφού γίνει και ένα καλό γράψιμο ξανά σε κάποια σημεία με τεχνικές και άλλες αδυναμίες).

Όλο το κείμενο θα μπει και στο παρόν ιστολόγιο αλλά υπάρχει στο Science Fiction and Fantasy Board στη Βιβλιοθήκη, όπου μπορεί όποιος θέλει να το διαβάσει και κάθε δημιουργικό σχόλιο, επαινετικό ή κριτικό είναι καλοδεχούμενο, είτε εκεί είτε εδώ.


Η ίδια η λειτουργία της Μυθαστρίας, η ίδια η συνοχή της βασιζόταν, μεταξύ άλλων, στην αρχή του σεβασμού και της κατανόησης πως στο σύμπαν λειτουργούσαν τόσες διαφορετικές δυνάμεις και καταστάσεις, συχνά διακυβεύονταν τόσα πολλά που ένας Μυθάστριος, ένα ον εξελιγμένο είχε απόλυτη συναίσθηση των λεπτών ισορροπιών που κυβερνούσαν αυτόν τον ασύλληπτα περίπλοκο οργανισμό που λεγόταν Μυθαστρία.

Παρά τη φαινομενικά γραμμική, ανθρώπινη θα έλεγε κανείς, συμπεριφορά και στάση τους, ακόμα και τη μορφή τους – πιθανότατα ένα σύμπτωμα της «βύθισης» της συνείδησης τους στον κερματισμένο ψυχισμό των Γήινων – στην πραγματικότητα ήταν όντα εξαιρετικά διαφορετικά μεταξύ τους.

Όντα που είχαν ζήσει ήδη για πολλές χιλιάδες χρόνια και είχαν γίνει μάρτυρες της ανόδου και πτώσης πολιτισμών ολόκληρων, όπως η Μεγάλη Λευκή Μητέρα. Όντα που δεν ήταν καν «υλικά» σύμφωνα με τους περισσότερους ορισμούς της λέξης, όπως η Συνοχηίδα. Όντα από κόσμους απίστευτα εξελιγμένης τεχνολογίας, όπως ο Εστέλιων Πλέξους. Αλλά και ακόμα πιο πέρα, όντα που δεν ανήκαν, που δεν μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως άτομα μέσα στο χωρόχρονο όπως ο ΜαγΑιτιοΓραμμιστής.
Αλλά και όντα που ήταν κοντά στους ανθρώπους όπως η Ιεραγός Οριάνα-Κυθερέα.

Και αυτά τα όντα, πολλές χιλιάδες, ήταν σαν «πράκτορες», σαν δυνάμεις και «αγγελιαφόροι» της Μυθαστρίας που αποτελείτο από εκατομμύρια κόσμους και τρισεκατομμύρια όντα στο γαλαξία όπου βρισκόταν η Γη αλλά και απίστευτα πιο πέρα από αυτόν.

Αυτή η ένωση τόσο ανομοιογενών μορφών ζωής και νοημοσύνης βασιζόταν σε αυτή την αρχή του σεβασμού, μια αρχή που δεν αναγνώριζε «ανώτερο» και «κατώτερο», μεγαλύτερη ή μικρότερη εξέλιξη. Δεν ήταν παρά διαφορετικά σκαλοπάτια σε μια σπειροειδή κλίμακα που ανέβαινε ατελείωτα προς κάπου. Προς κάποιο μέρος, κάποιο ον ίσως, το οποίο όμως κανείς Μυθάστριος δεν θα τολμούσε να ισχυριστεί πως είχε φτάσει.

Κι ας υπήρχαν όντα που άθελά τους είχαν λατρευτεί σαν θεοί, ή όντα που παρουσίαζαν ιδιότητες που θα μπορούσαν να αποκαλεστούν «θεϊκές» κυρίως για το θαυμασμό και το δέος που προκαλούσαν, για το μεγαλείο της ίδιας τους της ύπαρξης.

Η Αγνή Πόρνη της Λευκής Τρύπας, για παράδειγμα, που «κατοικούσε» στο ακριβές κέντρο του γαλαξία, αν θα μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει τη λέξη «κατοικία» για μια συμπαντική δύναμη, μια ζωή δημιουργημένη πριν πολλά δισεκατομμύρια χρόνια που είδε τον ίδιο το γαλαξία να γεννιέται, άστρα να γεννιούνται να ζουν και να πεθαίνουν και να ξαναγεννιούνται σε ένα κοσμικό χορό μέσα από τα πρωταρχικά νέφη αερίων, σκόνης, και….πρόθεσης!
Ένα ον, αν επρόκειτο για ον, μπροστά στο οποίο ακόμα και η Μεγάλη Λευκή Μητέρα δεν ήταν παρά ένα νεογέννητο μωρό.

Αυτές οι ιεραρχίες-που-δεν-ήταν-ιεραρχίες, είχαν επίγνωση των περίπλοκων σχεδίων που είχαν υφανθεί και υφαίνονταν ακόμα σε ολόκληρο το σύμπαν, από το ίδιο το σύμπαν. Συνδημιουργοί και συνδημιουργούμενοι, κάθε άτομο, κάθε ζωή είχε την ίδια αξία με κάθε άλλη παρά τις όποιες διαφορές σε κλίμακα εξέλιξης, δύναμης ή και αντίκτυπου από τις πράξεις του.

Η συνείδηση ενός λίθου σε μια αμμουδιά, η συνείδηση ενός ανθρώπου, η συνείδηση ενός νεογέννητου ζώου, η συνείδηση μιας οντότητας σαν την Αγνή Πόρνη της Λευκής Τρύπας είχαν τεράστιες διαφορές στην κλίμακα της εξέλιξης, αλλά παρέμεναν αναπόσπαστο κομμάτι ενός ζωντανού οργανισμού, άξιο σεβασμού. Η σύγκριση, η ίδια η ιδέα του συγκρητισμού έστεκε μόνο σχετικιστικά, μια που το μόνο απόλυτο ήταν η ζωή….και ο θάνατος.

Η βάση της Μυθαστρίας ήταν αυτή η αέναη πορεία προς την ενοποίηση της συνείδησης του ατόμου με το όλο, και η τελική συναίσθηση, η ανεμπόδιστη αναγνώριση, του όλου από το μέρος - το άτομο - αλλά και η συναίσθηση του μέρους από το όλο.

Αν κάποιοι αποκαλούσαν αυτή την κατάσταση ύπαρξης «θέωση», δεν ήταν ο όρος που χρησιμοποιούσαν οι Μυθάστριοι.

Πολλοί θα μπορούσαν να θεωρηθούν αθάνατοι με την έννοια της συνεχούς επεκταμένης σωματικής και συνειδησιακής ατομικής ζωής. Αθάνατοι είτε με τη βοήθεια της τεχνολογίας, που στον Λ’Ντέντρον Καλλ’όρα ονόμαζαν τηλε-προθετική, είτε λόγω της ειδικής τους βιολογίας – αν υπήρχε διαφορά ανάμεσα σε αυτά -, η σωματική αθανασία ήταν μια επιλογή.

Οι περισσότεροι Μυθάστριοι την δέχονταν.

Μερικοί μετά από χιλιάδες χρόνια είχαν προτιμήσει να φύγουν για μια ακόμα περιπέτεια στην αναζήτηση της γνώσης, αφήνοντας τα σώματά τους πίσω.
Άλλοι είχαν την επιθυμία να ζήσουν μέχρι το τελευταίο άστρο να πάψει να λάμπει πολλά δισεκατομμύρια ή τρισεκατομμύρια χρόνια από σήμερα.
<;br/>Για τη Μυθαστρία ο θάνατος ήταν μια πραγματικότητα, όχι όμως και ο φόβος του θανάτου.

Και τα μυστικά του κάθε Μυθάστριου όντος, μυστικά που δεν ήταν παρά μέρος κάποιου μη αποκαλυπτόμενου – λόγω αναγκαιότητας - σχεδίου, έκαναν μεν ένα γρίφο ακόμα δυσκολότερο να λυθεί, αλλά σίγουρα δεν ήταν μικροπρέπεια ή ζηλόφθονη κρυψίνοια το κίνητρο, γι’αυτό και τα μυστικά γίνονταν σεβαστά.


Photo: NGC 1977 Hubble Space Telescope - NASA